Koetjes en kalfjes dagboek/blog
|
Mijn blog is eigenlijk een soort hoe beleef ik het platteland dagboek. Je vindt hier alles over mijn leven als boerin. Ik wil vertellen over hoe het echt is om te wonen op het platteland. Wat is er nou zo magisch? Of juist niet? Hoe weet je dat een koe moet kalven? Of dat je even niet moet vragen of manlief mee gaat shoppen? |
| 20:53:20 07/07/13 |
|
Sjonge. Het is nogal wat....van boerin naar sociaal ondernemer. Ruim vijf jaar geleden opende Stichting De Basisz haar deuren voor de jongeren van Zeewolde. Om te gaan werken in de kraaknieuwe, superfrisse, goedverzorgde nieuwe kringloopwinkel die wij als doel hebben opgericht. Het is gebleken dat je door te gaan werken eerder aan jezelf en je toekomst begint te denken, dan er alleen maar over te piekeren en te peinzen. Na vijf jaar hebben we de familie op volle sterkte. In totaal over de veertig jongeren wekelijks over de werkvloer. En dan nog een stuk of 25 ambulante hulpvragers. Met een club van 60 vrijwilligers pakken we alles aan wat voor ons ligt. Geholpen door een team dat inmiddels uit 8 betaalde krachten bestaat.
En dan is het na die jaren tijd voor de volgende stap. We gaan beginnen in De Oude Bieb van Zeewolde. Een verpauperd gebouw dat lijkt te huilen als je er voorbij loopt. We gaan er leven in de brouwerij brengen. We geven het hart. Met onze ziel en zaligheid. Hopen dat de familie zich daar uitbreidt. En om dat allemaal vol te houden, tank ik elke dag bij op de boerderij. Koeien blijven altijd loeien en als ik in hun ogen kijk en hun koppen geruststellend tegen de hekken hoor tikken, weet ik dat het morgen goed komt. |
| 14:06:59 10/05/13 |
|
Ik weet zeker dat jullie er net zo naar hebben uitgezien als ik...De lente, het voorjaar!
Het seizoen wilde niet echt op gang komen. Het leven op het platteland stond een beetje stil. Misschien wel speciaal voor mij. Omdat ik in de winter heel plotseling mijn vader ben verloren aan een agressieve vorm van kanker. Hij werd maar 61 jaar. Mijn leven stond op de kop en het leek alsof de natuur een beetje rekening met mij wilde houden. Want nu was er veel tijd om na te denken, te praten, te herinneren en letterlijk en figuurlijk even stil te staan. Als andere jaren de eerste werkzaamheden op het land begonnen, kwam mijn vader als ‘’hulpboer’’ naar ons bedrijf. Met veel verve sprong hij op een tractor om de kavel te ploegen. En verderop in het seizoen hielp hij graag met gras maaien, schudden of hooi rijden. In gedachten zie ik hem staan, geleund tegen een grote tractorband in het land, even rusten omdat ik hem een kopje koffie in een plastic bekertje kwam brengen. Op Facebook schreef hij erover dat hij het heerlijk vond, dat werken op het land bij zijn schoonzoon. En het mooiste vond hij dat stuk chocolade dat zijn dochter hem op de fiets op het land kwam brengen, aldus een berichtje op zijn profiel. Het is goed geweest dat het seizoen dit jaar even heeft stilgestaan. Dat heb je als mens soms nodig. Het werk is nu weer volop begonnen. Mijn vader zit dit jaar niet aan het stuur, maar hij kijkt vast wel ergens mee. Denk ik tenminste. |
| 09:47:12 20/02/12 |
 +Viktor 20 februari 2012 Viktor was een heer van stand. Hij heeft meer dan 12 jaar bij ons gewoond en was onze vriend voor het leven. Vandaag, maandag 20 februari, moesten we hem vanmorgen vroeg laten inslapen na een vermoedelijk infarct. We verliezen een trouwe, lieve huisgenoot die de wonderlijke gewoonte had om alle appelschillen en ongekookte aardappels in het huis te vinden en te verorberen. In al zijn jaren op de boerderij werd hij nooit vrienden met de katten, maar hij tolereerde ze op zijn manier. Wat inhield dat ze af en toe tegen hem aan mochten liggen om een dutje te doen. Viktor had de langste oren van Flevoland en rook naar bouillonblokjes. We zijn verdrietig dat onze oude dribbel er niet meer is. |
| 19:45:04 19/01/12 |
|
In februari ga ik op bezoek bij een boerin waar de vierde ik ben boerin dag wordt gehouden. In Drente. Ik kreeg net voordat ik de afspraak met haar maakte een mail uit Brabant: of er plek is voor 50 enthousiaste dames. En ik word al veelvuldig gemaild door bezoekers van vorig jaar, dat ze graag weer willen komen. Dames, moeten we voor een ik ben (geen) boerin weekend gaan? Ik dacht dat de formule ongeveer uitgedokterd was, maar ja, de vraag overstemt misschien het aanbod. Ik wil de dag wel graag kleinschalig houden, met veel ruimte voor ontmoeting. Anders wordt het een kleine Libelle-dag, waarbij je als je geluk hebt, je moeder niet kwijtraakt ergens op het strand in Almere... We gaan ons beraden, binnenkort meer nieuws! |
| 08:37:12 08/12/11 |
|
Het eind van het jaar is in zicht. Wat heb ik weer veel bijzondere mensen mogen ontmoeten tijdens lezingen, debatten, inleidingen. Zo was daar Henk Bleker die ik echt oprecht en integer vind, ook al is zijn verhaal niet altijd het mijne. En een boerin die wilde kiezen voor een opleiding, maar daar wel haar gezin voor ondersteboven moest gooien. Een vrouwenclub die na een lezing besloot het jongerenproject De Basisz te bezoeken. Een man die toegaf dat hij moest lachen om mijn boek, terwijl hij niet van lezen houdt. Meisjes die verliefd zijn op een boer, maar o jee...kan ik dat wel, boerin zijn? En al die geheimen die je worden toevertrouwd als je na een lezing in de hal met een kopje koffie achter een stapel boeken zit. Wij hebben elkaar nog zoveel te vertellen, zoveel te bieden. Niet alleen wij boerinnen of vrouwen met boer: wij vrouwen onder elkaar. In 2012 gaan we er weer voor. Helemaal.
|