Koetjes en kalfjes dagboek/blog
|
Mijn blog is eigenlijk een soort hoe beleef ik het platteland dagboek. Je vindt hier alles over mijn leven als boerin. Ik wil vertellen over hoe het echt is om te wonen op het platteland. Wat is er nou zo magisch? Of juist niet? Hoe weet je dat een koe moet kalven? Of dat je even niet moet vragen of manlief mee gaat shoppen? |
| 08:55:37 30/12/10 |
|
Ik twitter sinds een aantal weken. Best veel mensen vinden dat leuk om te lezen. En als je dan op een avond twittert dat je een stamppotje maakt met witlof en gebakken ui, dan willen best veel mensen (followers heet dat in twitteriaans) weten hoe dat recept dan gaat. Je mag maar 140 tekens gebruiken in je bericht (tweet) Dat is te weinig om dat recept goed uit te leggen. Gelukkig heb ik ook nog dit dagboek op internet. Kan ik zoveel tekens gebruiken als ik wil.
Komt ie dames: lekker en makkelijk recept, uw boerin heeft hem al getest en goedgekeurd. (en de boer ook!) 1 kg kruimige aardappels
geschild en in stukken
750 gr. witlof
2 rode appels
2 el boter
1 rode ui, gesnipperd
2 tl milde chilipoeder (kan ook paprika als je die in huis hebt)
1 tl suiker
300 gr leidse oude kaas in blokjes
200 ml crème fraiche
4 eetlepels fijngesneden bieslook
zout
kook de aardappels
harde kern uit de witlof, snijd in ringen
appels halveren, in partjes (zonder klokhuis uiteraard)
verhit de boter, bak de ui zachtjes met chilipoeder en suiker
2-3 minuten, daarna witlof en 3/4 van de appelpartjes erbij, 3 min. meebakken
aardappels afgieten, stampen met crème fraiche tot puree
witlof met appelpartjes, blokjes kaas en bieslook erdoorheen scheppen
verdelen en garneren met overgebleven appel
Wij zijn gek op hartig, dus ik had spekjes meegebakken bij de ui!
|
| 21:54:08 16/12/10 |
|
Fruittelers vinden het niet cool als je ze boeren of boerinnen noemt. Ik als voormalig stadse heb daar nou echt geen enkele moeite mee. Ik ben er trots op dat ik bewoner van de polder ben en dat mijn stal vol koeien staat waar mijn boer heel goed voor zorgt. En ik vind het een eer om boerin te zijn, want dat betekent dat wij een vak uitoefenen waar je met hart en ziel voor kiest. Om rijk te worden, (in materieel opzicht) moet je toch echt wat anders zoeken, dus je kiest voor het vak omdat je geboeid bent door je gewassen, je dieren, het bewerken en onderhouden van het landschap. De telers die ik gisteren in Tiel ontmoette, zijn ook trotse telers van een product. Zij weten naar mijn idee alleen nog niet zo goed hoe ze dat product nog beter kunnen verkopen. En als iemand van buitenaf daar dan een nogal hard oordeel over heeft, heb je ineens een club verhitte telers. Van stoicijnse boeren is dan ineens geen sprake meer, dus misschien is dat de reden dat zij zich geen boer willen laten noemen. Ze werden boos omdat de vinger op een zere plek wordt gelegd. Namelijk: wij eten in Nederland te weinig Nederlands fruit. En zeker te weinig peren. Als wij dat willen veranderen als sector, moeten we gaan glimmen als we praten over die peer. Mensen moeten het gevoel krijgen dat ze de (gezonde) boot missen als ze geen peren eten. En de eerste schakel is de teler: met hart en ziel voor dat product gaan. Dat is de enige manier om overeind te blijven in de agarische sector. En nu ga ik eerst 1 van die prachtige peren die ik heb meegekregen gisteren, schillen en opeten. Da's alvast weer 1 perenliefhebber erbij!
|
| 05:55:50 19/11/10 |
|
De herfstdip gaat compleet aan mij voorbij, want ik ben elke week wel ergens in het land. Daar ontmoet ik allemaal fantastische vrouwen die het hart op de goede plaats hebben zitten en zich inzetten voor hun bedrijf, een vereniging, een stichting of een nieuw idee waar ze helemaal voor gaan. Deze vrouwen nemen in het gure herfstweer de moeite om uit hun heerlijk warme huis te komen en naar mij te luisteren in een zaal die de ene keer lekker warm is en de andere keer iets te warm, waar de koffie altijd smaakt en waar ruimte is voor een gesprek van vrouw tot vrouw. Ik was vanmorgen in Assen, waar een enthousiaste groep dames mij na mijn spreekbeurt de boeken bijna onder mijn handen vandaan rukten...En hopelijk met een positieve gedachte weer verder gaan met wat zij al heel goed deden: uitdragen dat het leuk is om ergens bij te horen, in dit geval de Vrouwen van Nu.
Wat een heerlijke ochtend! Ik zit nog in een roes en ga vanavond slapen met een glimlach. Zulke herfsten wil ik elk jaar wel. |
| 14:17:50 13/11/10 |
|
De dames uit Friesland keken eerst even de kat uit de boom (of de boerin uit de stal, hoe je het wilt noemen) maar toen werd het wel een feestje daar in Joure! Een dag met Alleskunners als thema. Meer dan 80 vrouwen, (piep)jong en wat ouder, maar een goede mix tussen ervaring en nieuwe enthousiastelingen. Met inhoudelijke workshops om te leren werken aan je ondernemerskwaliteiten, hoe sta je financieel in het verhaal en waar haal je tijd vandaan om ook nog gezond te zijn/blijven.
De openhartigheid waarmee wij elkaar tegemoet kwamen, is iets wat je niet snel meemaakt. Daaruit blijkt voor mij dat wij vrouwen van het platteland elkaar echt wel nodig hebben, maar daar niet mee te koop lopen. Het is fijn om herkenning te vinden, tips te horen, enthousiast te zijn over alles wat we doen. En ook is het een voorrecht om mensen te ontmoeten tegen wie je zomaar ineens wat kunt vertellen, misschien iets waar je al jaren mee zit. Daarom is mijn oproep: meer van dit soort informele vrouwendagen graag. Want we hebben het graag over koetjes en kalfjes als boerinnen, maar we zijn ook allemaal vrouwen met eigen verlangens, gevoelens en emoties. Daar moet meer ruimte voor zijn! |
| 11:43:16 10/11/10 |
|
Een bomvolle zaal met allemaal enthousiaste vrouwen (en wat mannen her en der verspreid door de zaal) en allemaal power genoeg! Oh...als we al dat enthousiasme toch eens konden bundelen. Of dat dat enthousiasme en die trots ervoor zouden kunnen zorgen dat IEDEREEN alleen nog maar Nederlands geteelde producten koopt, eet. Dat zou toch fantastisch zijn. |
